تكرار يك فاجعه ي تلخ ديگر !
عناوين مربوط به اين فاجعه با توجه به آنچه از سوي رسانه ها و شبكه هاي اجتماعي منتشر گرديده متفاوت است.(تجاوز!تعرض! قوادي!)
بگذريم از انتخاب عنوان عمل ارتكابي، آنچه در اين بين ذهن را به تعمق وا ميدارد چرايي آن است!!؟
چندي پيش شاهد وقايع متعددي بوديم كه در همه شان
خردسالان و اطفال و نوجوانان مورد تعرض قرار گرفته بودند.
اهوارا ! بنيتا! ستايش و…
و امروز شاهد ماجراي شنيع ديگري هستيم كه از طرف يكي از معلمين مدرسه ايي در غرب تهران و نسبت به دانش آموزان آن مدرسه صورت گرفته البته از جزئيات پرونده اطلاعات دقيقي در دست نيست اما با توجه به مصاحبه ايي كه يكي از والدين با مطبوعات داخلي داشته ، گويا اتهام وارده در قالب تعرض جنسي
و فراهم آوردن مقدمات ارتكاب عمل از سوي متهم ميباشد !(سعي ميكنيم از پرداختن به جايگاه شغليِ فردي كه به اصطلاح “معلم” بوده و همچنين عدم وجود فيلتري چون داشتن سلامت روان در كنار ديگر گزينش ها براي ورود به سيستم استخدامي ، بگذريم)
اما موردي كه امروز شاهد آن هستيم و در شبكه هاي اجتماعي دست به دستش ميگردانيم
بي ترديد تبعات به نسبت سنگين تري ميتواند داشته باشد ، به لحاظ اينكه بزه ديدگان اين عمل غير انساني اكثرا در طبقه سني زير ١٨ سال قرار داشتند ،
طبقه ي سني كه چه در حقوق داخلي و چه قواعد بين الملل به لحاظ داشتن شرايط جسمي و روحيِ خاص و آسيب پذيري شان مورد حمايت هستند.
بر كسي پوشيده نيست اطفال و نوجوانان بازوهاي اجرايي و آينده سازان هر جامعه ايي هستد بنابراين لازم است حداقل !محيط اجتماعيِ كه بنا است رشد و بالندگي يك طفل و نوجوان در آن رقم بخورد از هر گونه انحراف و ناپاكي به دور باشد كه متاسفانه در اتفاق واقع شده شاهد عكس قضيه بوده ايم!!
همچنين در مورد اخير نوع بزه ديدگي ،
بزه ديدگي جنسي است كه اكثرا به وسيله افراد بزرگسال انجام ميگيرد و در غالب موارد هم پنهان ميماند
علت پوشيده ماندن آن هم عواملي چون
ناآگاهي، احساس ندامت خانواده ها، برطرف نشدن و لاينحل ماندن موضوع و يا تهديد توسط مرتكب است.
اما صدمه ايي كه از اين رهگذر به طفل يا نواجوان وارد ميشود
در قالب فقدان اعتماد به نفس ، تحريك پذيري و يا منشاء بسياري از بيماري هاي رواني و افسردگي و اظطراب و.. ميتواند باشد ،كه اميدواريم سازمان هاي مربوطه ي ذيربط در جهت كاهش اين اثرات نسبت به قربانيانِ پرونده ي اخير با كمك گرفتن از مشاوران و مددكاران متبحر و متخصص هر چه زودتر اقدامات لازم را انجام دهند.
آنچه به عنوان نقطه عطف در اتفاق اخير به چشم ميخورد و ميتواند آغازي براي از بين بردن يك باور غلط اجتماعي باشد آن است كه خانواده ها با رسانه ايي كردن و در جريان قرار دادن عامه مردم باعث شدند كه باور غلط اجتماعيِ ترس از آبرو در عنوان نكردن اين مسائل كم رنگ تر شود تا اين اعمال شنيع پوشيده نماند و اين موضوع به عنوان ابزاري در دست كساني قرار نگيرد كه از سلامت رواني و اجتماعي برخوردار نيستد و به اين بهانه خود را در انجام رفتارِ غير انساني مصون از تعقيب و مجازات بدانند!
اميد است با بالا بردن سطح آگاهي و آموزش هاي لازم به اطفال و نوجوانان در مواقع برخورد با چنين تعرضاتي و همچنين آرائه آموزشهاي لازم به خانواده شاهد چنين وقايعي نباشيم!

و توفيق از خداست…
صديقه مرادي